مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال یک تکلیف پرتابی در کودکان ده ساله

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر سطوح کنترل بازخورد و تواتر بازخورد بر اکتساب، یادداری و انتقال تکلیف پرتاب کیسه لوبیا در کودکان ده ساله بود. نمونه تحقیق شامل 60 دانش آموز 10 ساله دبستان بوعلی شهر کرمان بود که به روش تصادفی از بین جامعه دانش آموزان 7 تا 12 ساله این دبستان انتخاب شدند و به طور تصادفی در چهار گروه خودکنترل تواتر آزاد، جفت شده تواتر آزاد، خودکنترل تواتر 50% و جفت شده تواتر 50% قرار گرفتند. داده های مورد نیاز دراین تحقیق در سه مرحله 1) اکتساب 2) یادداری با تاخیر و 3) انتقال با تاخیر جمع آوری شد. پیش از شروع آزمون، چشم شرکت کنندگان توسط یک عینک شنای مات بسته می شد تا از دید آنها به منطقه هدف جلوگیری شود. هر شرکت کننده باید در دوره اکتساب 60 کوشش (10 بلوک 6 کوششی) و در هر یک از مراحل یادداری و انتقال 10 کوشش را انجام می داد. جهت مقایسه میانگین امتیازات بدست آمده در بین گروه های مورد مطالعه در مرحله اکتساب از تحلیل واریانس عاملی مرکب ، و در مراحل یادداری با تاخیر و انتقال باتاخیر از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد اگر چه اثر کوشش های تمرینی در طی مرحله اکتساب معنادار بود و تمرین باعث کاهش خطا شد اما اثرات متقابل دسته کوشش و کنترل بازخورد؛ دسته کوشش و تواتر بازخورد؛ دسته کوشش، کنترل بازخورد و تواتر بازخورد و اثر اصلی کنترل بازخورد، اثر اصلی تواتر بازخورد و اثر تعاملی کنترل بازخورد و تواتر بازخورد در طی مرحله اکتساب معنی دار نبود. همچنین اثر اصلی کنترل بازخورد، اثر اصلی تواتر بازخورد و اثر تعاملی کنترل بازخورد و تواتر بازخورد در بین گروه های مورد مطالعه در طی مرحله یادداری با تاخیر وهمچنین در طی مرحله انتقال با تاخیر در بین گروه های مورد مطالعه معنی دار نبود. این یافته ها در مرحله اکتساب با تمام مطالعات قبلی موافق بود اما در مرحله یادداری و انتقال با اغلب این مطالعات مغایر بود.